ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
- Wayne Burger
- Sep 28, 2023
- 1 min read
Updated: Apr 10, 2024
"ព្រះត្រៃឯក" គឺជាគំនិតមួយដែលពិបាកទទួលយក។ តើបីតែមួយដោយមិនមានបីតាមរបៀបណា? ពេលនរណាម្នាក់ឮពាក្យថា «ព្រះ» ពួកអាចគេគិតថា «ព្រះ ជាព្រះវរបិតា» ប៉ុន្តែពាក្យថា «ព្រះ» អាចប្រើសំដៅចំពោះអង្គ ព្រះក្នុងភាពជាព្រះរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាគិតអំពីរង្វង់ដែលតំណាងឲ្យ «ព្រះ»។ នៅក្នុងរង្វង់នោះមានអង្គចំនួនបី៖ (១) ព្រះវរបិតា (២) ព្រះរាជបុត្រា និង (៣) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មានព្រះតែមួយប៉ុណ្ណោះ, ប៉ុន្តែព្រះតែមួយនោះគឺកើតឡើងពីអង្គ ឬបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃព្រះចំនួនបីដាច់ដោយឡែកពីគ្នា។ អង្គនីមួយៗនៅក្នុងភាពជាព្រះរបស់ព្រះគឺជាព្រះ។ វាប្រហែលជាងាយស្រួលជាងក្នុងការទទួលថាព្រះវរបិតាគឺជាព្រះ ហើយថាព្រះរាជបុត្រាគឺជាព្រះ ជាជាងដែលជឿថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាព្រះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថាជាព្រះ។ ស៊ី. ស៊ី. ក្រ័រហ្វត ជួយយើងឲ្យយល់ពីព្រះត្រៃឯកដោយនិយាយថា «ព្រះគឺជាការរួមគ្នារវាងអង្គចំនួនបី—ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះជាព្រះតែមួយគឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត, ប៉ុន្តែភាពតែមួយនេះមានលក្ខណៈបីយ៉ាង។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាមួយអង្គក្នុងចំណោមបុគ្គលទាំងបីនៃព្រះសិរសារព្រះ”។[1]
មានបទគម្ពីរច្បាស់លាស់តែមួយប៉ុណ្ណោះដែលហៅ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថាជាព្រះ។ នៅពេលអាន៉្នានាសកុហកពីចំនួនទឹកប្រាក់ដែលគាត់ឲ្យនោះ លោកពេត្រុសបាននិយាយទៅគាត់ថា៖ «តែពេត្រុសសួរថា អាន៉្នានាសអើយ ហេតុអ្វីបានជាអារក្សសាតាំងមកនៅពេញក្នុងចិត្តអ្នក ឲ្យអ្នកហ៊ានកុហកដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយគៃទុកដំឡៃដ៏១ចំណែកដូច្នេះ?»(កិច្ចការ ៥:៣)។ ស្ទើរតែនៅក្នុងដង្ហើមតែមួយ ពេត្រុសបានបន្តមានប្រសាសន៍ថា «អ្នកបានកុហកព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនមែនកុហកមនុស្សទេ» (កិច្ចការ ៥:៤)។ ពេលគាត់កុហកព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គាត់កុហកព្រះជាម្ចាស់។
លក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់
មានលក្ខណៈដែលព្រះជាម្ចាស់មានដែលមនុស្សមិនមាន។ ព្រះជាម្ចាស់គឺ: (១) អស់កល្បជានិច្ច (២) គង់នៅគ្រប់ទីកន្លែង (មានសមត្ថភាពគង់នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពេលតែមួយ (៣) ជ្រាបគ្រប់ទាំងអស់ (មានសមត្ថភាពដឹងអ្វីៗទាំងអស់) និង (៤) ពេញដោយព្រះចេស្តា (មានគ្រប់ព្រះចេស្តា)។ លក្ខណៈទាំងនេះត្រូវបានអនុវត្តចំពោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកកត់ត្រាសាសានហេប្រឺបាននិយាយអំពី «ព្រះវិញ្ញាណដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច» (ហេព្រើរ ៩:១៤)។
អ្នកកត់ត្រាទំនុកតម្កើងបាននិយាយអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់នៅគ្រប់ទីកន្លែង ពេលគាត់និយាយថា «តើទូលបង្គំអាចទៅណាឆ្ងាយពីព្រះអង្គបាន?តើទូលបង្គំគេចចេញអោយឆ្ងាយពីព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះអង្គដូចម្ដេចបាន?» (១៣៩:៧)។ លោកប៉ុលបាននិយាយអំពីព្រះប្រាជ្ញាញ្ញាណនៃព្រះវិញ្ញាណពេលគាត់កត់ត្រាថា «ព្រះជាម្ចាស់បានសំដែងអោយយើងដឹងអំពីគំរោងការដ៏លាក់កំបាំងនោះ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណឈ្វេងយល់អ្វីៗទាំងអស់ សូម្បីតែជម្រៅព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ទ្រង់ឈ្វេងយល់ដែរ។ ចំពោះមនុស្សលោក គ្មាននរណាយល់អំពីមនុស្សបាន ក្រៅពីវិញ្ញាណដែលនៅក្នុងខ្លួនគេនោះទេ។ រីឯព្រះជាម្ចាស់ក៏ដូច្នោះដែរ គ្មាននរណាម្នាក់យល់អំពីព្រះអង្គបាន ក្រៅពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ» (១ កូរិនថូស ២:១០-១១)។
លោកប៉ុលបាននិយាយអំពីព្រះចេស្តារបស់ព្រះវិញ្ញាណ ពេលគាត់និយាយថា «ពាក្យសំដីដែលខ្ញុំនិយាយ និងប្រកាស មិនមែនជាពាក្យបញ្ចុះបញ្ចូលដ៏ប៉ិនប្រសប់នោះទេ គឺព្រះវិញ្ញាណបានសម្តែងឫទ្ធានុភាពវិញ ដើម្បីកុំឲ្យជំនឿរបស់បងប្អូនពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញារបស់មនុស្សលោក តែពឹងផ្អែកលើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់» (១ កូរិនថូស ២:៤-៥)។ សូមកត់សម្គាល់ថា លោកប៉ុលប្រើពាក្យ «ព្រវិញ្ញាណ» និង «ព្រះ» អាចជំនួសគ្នាបាននៅក្នុងបរិបទនេះ។ វាគឺជាព្រះវិញ្ញាណ-ជាព្រះ-ដែលជាអំណាចដែលលោកប៉ុលបានប្រើប្រាស់។ យើងបានឃើញសេចក្ដីពិតដូចគ្នានេះត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុង លូកា ១:៣៥ នៅពេលដែលទេវតាបានពន្យល់ពីរបៀបដែលម៉ារានឹងមានផ្ទៃពោះជាព្រះយេស៊ូ។ «ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង គឺឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនឹងគ្របបាំងនាង។ ហេតុនេះ គេនឹងថ្វាយព្រះនាមដល់បុត្រដ៏វិសុទ្ធដែលត្រូវប្រសូតមកនោះថា ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ សូមកត់សម្គាល់ជាថ្មីម្ដងទៀតថាពាក្យ «វិញ្ញាណ» និង «ព្រះ» ត្រូវបានប្រើជំនួសគ្នា។
លក្ខណៈនៃព្រះទាំងបីអង្គត្រូវបានប្រើជាមួយគ្នា
ដោយព្រោះតែព្រះអង្គទាំងបីបានរួមគ្នាបង្កើតបានជាភាពជាព្រះ,ដែលព្រះអង្គត្រូវបានលើកឡើយរួមគ្នាជាញឹកញាប់។ ការនេះបង្ហាញពីលក្ខណៈសម្បត្តិ។ នៅក្នុងបញ្ញាត្តិដ៏អស្ចារ្យដែលមាននៅក្នុងម៉ាថាយ គាត់បានបង្រៀនថា «ដូច្នេះ ចូរចេញទៅនាំមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍អោយធ្វើជាសិស្ស ហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយគេ ក្នុងព្រះនាមព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ» (ម៉ាថាយ ២៨:១៩ )។ វានឹងមិនស៊ីសង្វាក់គ្នាទេ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់និយាយថានឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេក្នុងព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងក្នុងនាមរបស់មនុស្សណាមួយនោះ។ "មនុស្សម្នាក់" នឹងមិនមានភាពស្មើជាមួយនឹងអង្គទាំងពីរផ្សេងទៀតទេ។ ហេតុនេះ ព្រះវិញ្ញាណគឺស្មើជាមួយនឹងពីរអង្គទៀតដែលត្រូវបានលើកឡើង។ វាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដោយកត់សម្គាល់ថាពាក្យ "ព្រះនាម" គឺជាឯកវចនៈបើទោះបីជាមានការលើកឡើងពីលក្ខណៈបីអង្គក៏ដោយ។ ដូចបានលើកឡើងខាងលើថាមានការរួបរួមក្នុងលក្ខណៈនៃព្រះ។ លក្ខណៈនៃព្រះគឺសំខាន់ បើទោះបីជាបង្កើតឡើងពីចំនួនបីអង្គផ្សេងគ្នាក៏ដោយ។
បទគម្ពីរផ្សេតទៀតដែលភ្ជាប់ទាំងបីអង្គជាមួយគ្នាត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈលោកប៉យលនៅពេលដែលគាត់បញ្ចប់សេចក្តីដែលមានៅក្នុងបទគម្ពីរ កូរិនថូសខ្សែទីពីរ។ គាត់កត់ត្រាថា “សូមឲ្យបងប្អូនបានប្រកបដោយព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូគ្រិស្ដ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការរួមរស់ក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ” (១៣:១៤)។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
បើទោះបីជាមានព្រះតែមួយក៏ដោយ, ទ្រង់ត្រូវបានកើតឡើងពីអង្គចំនួនបីអង្គផ្សេងគ្នា។ អង្គនីមួយៗអាចនិយាយបានថាជា «ព្រះ»។ អង្គនីមួយៗមានមុខងារខុសៗគ្នាក្នុងការផ្តល់ការសង្រ្គោះដល់ពិភពលោកទាំងមូល។
[1]. Cited by Roy H. Lanier, Sr. in The Timeless Trinity for the Ceaseless Centuries (Denver, CO: Lanier Books, 1974), 335.